'Niemand is mentaal helemaal oké. Iedereen zit met zorgen en zou moeten ventileren.'
Leen Dendievel (37): ‘Ik heb geen modellenlijf, maar mijn vrienden zien me daardoor niet minder graag’
Actrice en auteur Leen Dendievel (37) wil mensen bewust maken dat naar een psycholoog gaan even normaal is als een onderbroek dragen. ‘Niemand is mentaal helemaal oké. Iedereen zit met zorgen en zou moeten ventileren’, aldus Leen.
‘Self-love betekent voor mij tijd maken voor mezelf’, aldus Leen Dendievel. ‘Sinds ik een aantal jaar terug vaak paniekaanvallen kreeg, let ik daar enorm op. Als mijn batterijen niet helemaal opgeladen zijn, kan ik mij niet onder de mensen begeven. Ik zorg er dus voor dat ik geregeld een dagje voor mezelf uittrek. Of soms rij ik gewoon ergens wat vroeger naartoe zodat ik nog een koffietje kan halen of rustig in mijn auto op de parking even naar muziek kan luisteren. Verder heeft naar de psycholoog gaan enorm geholpen om ballast overboord te gooien en mezelf beter te aanvaarden.’
Je maakte ooit de zalige vergelijking: naar de psycholoog gaan is zo normaal als een onderbroek aandoen.
‘Klopt. Een vriendin vertelde me dat haar dochter beschaamd was om naar de psycholoog te gaan. Ze durfde daar zelfs met haar vrienden niet over te praten. Ik vond dat zo erg, want je mentale zorg is zo belangrijk. Toen ik naar mijn moeder reed, kwam ik ineens op die vergelijking: dat naar de psycholoog gaan zo simpel zou moeten zijn als een onderbroek dragen. Ik maakte daar een filmpje over dat ik opnam in mijn oude kamer waar ik vroeger zelf heel veel weende, piekerde en dacht dat ik gefaald had, niet goed genoeg was of te dik was.’
Vanwaar komt dat taboe denk je?
‘Mentale problemen zijn niet zichtbaar zoals een gebroken been. Daarom denken we automatisch dat ze minder erg zijn. Maar dat is onzin natuurlijk! Mensen denken helaas ook nog altijd als je mentaal wat uit balans bent dat je zot bent. Onze maatschappij is heel snel met het uitdelen van dat soort stempels. Terwijl niemand zot is! Maar ook niemand is mentaal helemaal oké.’
Vertel.
‘Iedereen worstelt met bepaalde dingen en zou van tijd tot tijd moeten kunnen ventileren. We zijn als mens namelijk biologisch niet geëvolueerd, terwijl de technologie en maatschappij wel vooruit zijn gegaan. Daardoor krijgen we een overload aan prikkels en kunnen we eigenlijk niet meer mee. Het is maar normaal dat je je gedachten dan even moet ordenen en bij wie kan dat beter dan bij een psycholoog die kennis van zaken heeft. ‘
Dit bericht bekijken op Instagram
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Heb je het gevoel dat dit stilaan toch meer genormaliseerd wordt?
‘Ja. Het is vooral de oudere generatie die er labels zoals “zot” opplakt. Jongeren zouden daar gewoon hun voeten aan moeten vegen. Idealiter zou er op de schoolbanken al over mentaal welzijn gebabbeld moeten worden. Zo zouden jongeren hun emotionele intelligentie kunnen ontwikkelen en leren we liever zijn voor anderen, maar zeker ook voor onszelf. Dat zou zoveel problemen voorkomen!’
Heel wat mensen zijn bang om met ‘een vreemde’ over hun gevoelens te praten. Hoe kan je hen geruststellen?
‘Het is net leuk dat je je verhaal eens kan vertellen aan iemand die je totaal niet kent, die absoluut niks te maken heeft met je leven en je geschiedenis niet kent. Die persoon is neutraal, heeft een objectieve kijk op de zaken en heeft niet onmiddellijk een oordeel klaar. Het is wel belangrijk dat je je goed voelt bij je psycholoog. Ook daar maak ik opnieuw de vergelijking met een onderbroek. Als die niet goed zit en je ze de hele tijd uit je poep moet trekken, dan smijt je ze gewoon weg en trek je een andere aan. Dat is ook zo met psychologen. Je moet er zonder tegenzin naartoe gaan en je op je gemak voelen zodat je dingen durft vertellen.’
Het kost natuurlijk wel een duit.
‘Dat ga ik zeker niet tegenspreken, en ik vind dat onbegrijpelijk. Je zou je geld na een bezoekje aan de psycholoog voor een groot deel moeten terugkrijgen zoals bij een visite aan de dokter.’
Ga jij zelf wekelijks?
‘Ik ben heel intens naar psycholoog geweest toen ik paniekaanvallen had en tijdens het begin van de coronacrisis, om weer wat ballast overboord te gooien. Nu ga ik als ik voel dat ik met iets zit of het nodig heb. Dan ga ik bij wijze van spreken langs voor een klein onderhoud.’
De trend van botox en fillers vind ik heel spijtig. Ik wil de landkaart van mijn leven op mijn gezicht hebben later.
Heb je ondertussen tonnen self-love of is er toch werk aan?
‘Dat blijft volgens mij iets waar je je hele leven lang aan moet werken. Maar ik heb wel het gevoel dat ik een zekere rust heb gevonden. Ik zet mezelf nu wel echt op één. Samen met mijn partner, familie en vrienden. Ik werk heel graag, maar dat mag niet ten koste gaan van de belangrijkste zaken in het leven. Ik heb al een aantal mensen verloren in mijn leven en dat heeft me doen inzien dat het leven écht, hoe cliché het ook klinkt, te kort is en dat je ervan moet profiteren.’
Self-love slaat natuurlijk ook op het uiterlijk. Heb jij vroeger geworsteld met complexen?
‘Natuurlijk. Als tiener sloegen mijn hormonen op hol en kreeg ik plots vormen: grote borsten en ferme heupen. Ik vond dat toen absoluut niet leuk. Ik begon ook sneller te verdikken en dat heb ik nog altijd. Ik moet dus een beetje letten op wat ik eet. Ik heb nu nog steeds mijn onzekerheden, maar ik trek me dat gewoon minder aan.’
Hoe heb je die klik kunnen maken?
‘Ik denk altijd aan mijn grootmoeder. Zij was net als ik een echte jojo qua gewicht, maar of zij nu dikker of dunner was, ik bleef haar altijd even graag zien. Zo kwam ik tot het besef dat mensen die je oprecht graag zien niks geven om je uiterlijk. Het gaat om je persoonlijkheid. Ik heb geen modellenlijf, maar mijn vrienden en familie zien me daar niet minder graag. Ik ga mijn beste vriendin, moeder of vriend toch ook niet minder tof vinden als ze vijf kilo bijkomen?’
Helaas blijkt het uiterlijk nog steeds heel belangrijk, als je een glimp werpt op sociale media.
‘De trend van botox en fillers spuiten vind ik heel spijtig. Ik wil de landkaart van mijn leven op mijn gezicht hebben later. Toen ik naar de “Friends”-reünie keek, vond ik het zo jammer dat Courteney Cox zo opgespoten was. Ik had haar echt normaal ouder willen zien worden, zoals haar collega Lisa Kudrow. Hou van je vel! Kijk naar uw grootouders en zie hoe tof zij eruitzien. Ik zou het spijtig vinden moesten mijn kleinkinderen ooit vragen waarom ik op mijn tachtigste nog zo’n glad vel heb (lacht).’
Dit bericht bekijken op Instagram
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Moeten we volgens jou allemaal een beetje echter zijn op Instagram en andere platformen?
‘Er is niks mis met een mooie foto posten op je sociale media. Je mag trots zijn op jezelf en dat is een belangrijk onderdeel van self-love. Waar ik niet tegen kan, is dat mensen beelden bewerken, soms zelfs tot op het punt dat ze helemaal niet meer lijken op die foto! Het leven is niet perfect, dus waarom moet dat wel zo zijn op sociale media? Imperfect is net perfect.’
Hoezo?
‘Ik kon vroeger soms ‘s nachts wakker liggen als ik me versprak tijdens een lezing of opname. Tot ik besefte dat het voor mij misschien niet perfect was, maar wel voor anderen, want zij genoten ervan of staken er iets van op. Wat voor jou dus misschien niet perfect was, is dat wel voor iemand anders. Doe dus gewoon je best zonder altijd te streven naar meer en beter. Dat is frustrerend en daar worden we net ongelukkig van.’
Ik vond het zo aangrijpend dat mijn boek een mensenleven heeft gered. Ik kreeg er kippenvel van.
Het lijkt erop dat je stevig in je schoenen staat. Heb je soms nog eens een mindere dag?
‘Natuurlijk. Dat laat ik ook gewoon gebeuren en dan is dat meestal de dag erna voorbij. Ik durf dat ook online te delen. Zo postte ik onlangs een foto met onderschrift: schijtweer. Dat was gewoon zo en veel mensen herkennen zich daarin. Ik heb dan maar mijn krant gelezen en soep gemaakt. Ik geloof er ook heilig in dat je het geluk dat op je pad komt pas kan appreciëren als je weet wat ongeluk is. Ik wil niet zeggen dat je grote tegenslagen zoals iemand verliezen of een ziekte moet hebben gekend. Dat kan ook om simpele dingen gaan. Bijvoorbeeld als het een hele week regent, dan zal je nog meer van die eerste zonnestralen genieten. Dat is trouwens een van de vele self-love-tips die ik aanhaal in mijn nieuw boek “Brief aan mijn kind”.’
Heb je er nog enkele?
‘Er staan diepere levenslessen in, maar ook veel eenvoudige dingen zoals: als je moet wachten, wacht dan even. Jaag je daar niet onmiddellijk in op. Kijk even rond. Geniet van wat je rondom ziet en wees verwonderd. Dat verliezen we allemaal met ouder worden. Alles is evident, terwijl het dat niet is. Het boek is verder gericht aan alle leeftijden. Sommige tieners aarden niet op school. Het interesseert hen niet of ze vinden hun weg niet. Mijn tip is om te zoeken naar die ene leerkracht die je wel omhoogtilt. Absorbeer wat die te zeggen heeft en trek je daaraan op. Dat zijn allemaal kleine dingen waar we op dat moment niet bij stilstaan, maar die wel een soort leidraad kunnen vormen in je leven.’
Heb je het gevoel dat je echt een verschil kan maken met je boeken?
‘Ik hoop het! Ik kreeg onlangs een reactie die me echt naar de keel greep. Een negentienjarige stuurde dat ze al verschillende zelfmoordpogingen had ondernomen en nu opnieuw in het ziekenhuis lag. Ze had mijn boek gelezen en zag daardoor het licht. Ze wilde een nieuw leven beginnen en er het beste van maken zonder te streven naar perfectie. Ik vond het zo aangrijpend dat mijn boek een mensenleven heeft gered. Ik kreeg er kippenvel van. Dat is echt het mooiste compliment dat ik ooit al kreeg.’
Dit bericht bekijken op Instagram
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je staat erom bekend taboes te doorbreken, niet alleen in je boeken maar ook in je televisiewerk.
‘Ik zoek die taboes nochtans niet op. Dat zijn gewoon zaken waar ik in mijn dagelijkse leven mee te maken krijg en ik wil het daarover hebben omdat ik weet dat veel anderen ook hiermee worstelen. Zo kreeg ik de rol van Kaat in “Thuis” aangeboden en zette ik samen met de productie de deur op een kiertje om te praten over trans personen. Ik kreeg ontzettend vaak de vraag waarom ik nog geen kinderen had en besloot daarom het programma “Kinderwens” te maken. Angstaanvallen kwamen ook plots in mijn leven, vandaar het boek “Asem”. Verder zijn liefdesverdriet en euthanasie thema’s die me nauw aan het hart liggen, waardoor ik besloot daar iets over neer te pennen. Weet je, ik geloof niet in taboes. Ik vind dat een onnozel woord. Alles bestaat en niks menselijk is me vreemd. Dat is mijn motto. Ik heb toevallig een platform om meer mensen te bereiken, dus dan ga ik dat ook gebruiken om daarover te spreken. Als ik op die manier een klein steentje in een rivier kan verleggen, dan ben ik al tevreden.’
‘Brief aan mijn kind’ van Leen Dendievel – 14,99 euro in Standaard Boekhandel
Nog meer self-love-interviews:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
